ความผิดและการสูญเสียการได้ยิน

• เมษายน 28, 2024

หากคุณสูญเสียแขนของคุณทุกคนเห็นมัน พวกเขาทำสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้เพื่อช่วยคุณเปิดประตูตัดอาหารหรือพกหีบห่อและไม่โทษคุณถ้าคุณทำอะไรหล่น หากคนตาบอดเดินทางไปตอบสนองคือ "พวกเขาไม่สามารถมองเห็นได้ดังนั้นจึงไม่ใช่ความผิดของพวกเขา"

ความทุกข์ทางกายภาพจะปรากฏให้เห็นเพื่อให้ผู้อื่นรับรู้ได้ แต่เมื่อคุณสูญเสียการได้ยินไม่มีใครสามารถเห็นได้ หากมีคนพูดและคุณไม่ตอบคุณจะถูกกำหนดว่าเป็น "หยาบคาย" หากคุณได้ยินเพียงเล็กน้อยและพูดว่าขอโทษฉันไม่ได้ยิน การตอบสนองเหล่านี้มักจะสร้างความรู้สึกผิดในตัวเราซึ่งเป็นความรู้สึกที่เราขาดไปและมันเป็นความผิดของเรา

คนส่วนใหญ่คิดว่าการเพิ่มระดับเสียงควรจะเพียงพอสำหรับเราที่จะได้ยินอย่างชัดเจนและเมื่อเราไม่รู้สึกหงุดหงิดและโกรธในบางครั้ง อีกครั้งนี้บ่งบอกถึงเราว่ามันเป็นความผิดของเรา [หลังจากที่ทุกคนทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อช่วยให้เราได้ยินและเรายังไม่สามารถเข้าใจได้ดังนั้นมันจะต้องเป็นความผิดของเรา]

หนึ่งในเหตุผลสำหรับความผิดของเราคือเราต้องมีสมาธิกับการสูญเสียการได้ยินของเราตลอดเวลา โดยสิ่งนี้ฉันไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องมีสมาธิในการฟัง แต่จะเกี่ยวกับ 'ความทุกข์' ของอาการหูหนวก การได้ยินส่งผลกระทบต่อชีวิตของเราทุกส่วนและเนื่องจากธรรมชาติของคนหูหนวกเราจึงต้องมีสมาธิตลอดเวลา แม้เมื่อเราทำสิ่งง่าย ๆ เช่นซื้อตั๋วรถบัสหรือชำระเงินที่เช็คเอาท์เรามักจะต้องพูดถึงว่าเราหูหนวก

แม้ว่าเราไม่ควรที่จะทำให้ผู้ใหญ่ที่หูหนวกพบสิ่งต่าง ๆ มากมายที่จะรู้สึกผิดสำหรับ:
- ไม่เคยได้ยินหรือแย่กว่านั้นได้ยินสิ่งต่าง ๆ ไม่ถูกต้องและโทษตัวเราเองจากความผิดพลาดในการได้ยินที่เราทำ
- ต้องเป็นคนที่ต้องการความช่วยเหลือซึ่งทำให้เรารู้สึกไม่เพียงพอ
- พูดมากเกินไป (อย่างน้อยเราก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น!) ซึ่งทำให้เราเป็นศูนย์กลางของความสนใจและไม่ปล่อยให้คนอื่นเข้าร่วม
- เราไม่สามารถเข้าร่วมและเป็นหนึ่งในกลุ่มได้ เรารู้สึกเบื่อโกรธหรือหดหู่ใจเพราะเราไม่สามารถมีส่วนร่วมและรู้สึกผิดเพราะเราไม่ควรมีความรู้สึกเหล่านี้
- เราเหนื่อยง่ายเพราะมีสมาธิพยายาม
- เรามักจะเป็นคนแรกที่ออกไปเพราะเราไม่สามารถรับมือได้อีกต่อไป สิ่งนี้สามารถยุติความเพลิดเพลินของคนอื่น - ตัวอย่างเช่นคู่สมรสเพราะเขา / เธอต้องกลับบ้านกับคุณ

คนหูหนวกมักรู้สึกว่าจำเป็นที่จะต้องพิสูจน์ตัวเองและสิ่งนี้เองก็ดูเหมือนจะเป็นการยอมรับความผิด มันไม่เคยเป็นสิ่งที่ดีที่จะมีสมาธิกับสิ่งต่าง ๆ ในเชิงลบเพราะสิ่งนี้สามารถสร้างภาวะซึมเศร้า มันจะดีกว่าที่จะมีสมาธิในสิ่งที่เป็นบวก เราต้องจำไว้ว่าเรายังคงอยู่ข้างในเหมือนเดิมและไม่ควรนิยามตัวเองด้วยอาการหูหนวกของเรา