ภารกิจประจำวันของชีวิต
มันเป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่กระทบกับวันที่ลำบากที่สุด มันเป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อฉันคาดหวังน้อยที่สุด

ในการเริ่มต้นหลังจาก Aine ตายมีหลายสิ่งที่ทำเพื่อเรา มีคนทำความสะอาด บางคนทำให้แน่ใจว่ามีกระดาษชำระในห้องน้ำและมีการล้างจานในเครื่องล้างจาน พวกเขาทำให้แน่ใจว่าเรามีเนื้อเยื่อและแผ่นกระดาษเพียงพอ ซักรีดถูกล้างแห้งพับและเก็บไว้ จดหมายถูกนำเข้ามาทุกวันและตัดหญ้า อาหารมาถึงแล้ว บ้านของเราเป็นกิจกรรมที่ยุ่งมากโดยมีคนห่วงใยทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อช่วยดูแลเรา

เราใช้เวลาในการเตรียมการกอดร้องไห้และเดินอย่างไร้จุดหมายรอบ ๆ บ้านและในสวนเพื่อพยายามคิดออกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา

ฉันรู้ว่าการใช้ชีวิตประจำวันจะเป็นความเหงาและยากขึ้นเมื่อทุกคนต้องกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองและฉันต้องกลับไปที่กิจวัตรประจำวันของการอยู่บ้านแม่ เมื่อเวลาผ่านไปฉันจะต้องเริ่มทำสิ่งต่าง ๆ ที่เพิ่งทำเพื่อฉัน

ภารกิจที่น่ากลัวที่สุดอันดับแรกที่ฉันต้องทำคือซักผ้า แต่ละครั้งดูเล็กลงเท่าไหร่เพราะตอนนี้ฉันซักซักสามครั้งแล้ว ฉันร้องไห้ไม่สิ้นสุดเมื่อฉันพับผ้าเพราะฉันไม่ได้พับเธอ เสื้อยืดและถุงเท้าตัวเล็กของเธออยู่ที่ไหน กางเกงขาสั้นของเธอ? ฤดูร้อนที่เธอชอบที่สุด?

จากนั้นก็มีการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนบนเตียงน้องสาวของเธอ แต่ไม่เปลี่ยน Aine ฉันต้องการคลานขึ้นไปถึงสองชั้นบนสุดและเปลี่ยนผ้าปูที่นอนของเธอเช่นกันเพื่อจัดเรียงตุ๊กตาสัตว์และหมอนสำหรับเธอในแบบที่เธอชอบให้ฉันทำอยู่เสมอ

การระบายสีเป็นงานอดิเรกที่เงียบสงบสำหรับ Aine และน้องสาวของเธอ ดังนั้นเมื่ออายุ 6 ขวบของฉันต้องการระบายสีในบ่ายวันหนึ่งหลังจากที่ Aine ตายฉันก็เลยแข็ง นั่นหมายถึงการดึงสมุดระบายสีที่ Aine เคยวาดไว้ มันหมายถึงการพลิกหน้าด้วยน้ำตาและตาของฉันในท้องของฉันสงสัยว่าฉันจะเห็นงานของเธอในหน้าถัดไปหรือว่าเธอเขียนว่า "โดย Aine" ที่ด้านล่างของหน้า

หรือออกสีที่ล้างทำความสะอาดได้และเปื้อนเพียงหนึ่งเดียว หรือซ้อนไม้ในโรงรถและหาแผ่นรองเข่าของเธอเธอสวมเมื่อขี่สกู๊ตเตอร์ หรือออกจากฮัลโลวีนเพียงถังเดียว หรือเล่นเกมกระดานกับคนสุดท้องของฉันที่เราจะได้เล่นกับ Aine ด้วย หรือเดินไปที่บ่อน้ำในละแวกใกล้เคียง หรือล้างรถ หรือตั้งค่าตาราง ...

งานที่เรียบง่ายของชีวิตทั้งหมดเป็นความท้าทายทางร่างกายและอารมณ์ที่ซับซ้อน